विचार

कम्युनिष्ट मन्त्रीको सम्पत्तिमा दम्पती विवरण !

-मिलन तिमल्सिना ,व्यंग्य


हुन त उनी आफू आफै पनि आफ्नोको मात्र मान्छे होइन । घरपरिवार, समाज र देशभरका सबैको मान्छे । जन्मजातै कम्युनिष्ट । दुःखी, गरिब र सर्वहाराको मान्छे । दुःखीको दुःख र गरिबको गरिबी हटाउने संकल्प । धनसम्पत्ति, सुखसयल, मोजमस्तीभन्दा माथि उठ्नुपर्छ भन्ने आदर्श ।

कहिले झुपडीमा बसेर रात कटाए । कहिले नुन र ढिंडो मात्रै खाएर छाक टारे । जेलनेल, जंगल बुट्यान, भीर पखेरा, काँडा झाडी, खेतबारी, उकालीओराली गरेर जिन्दगीमा धेरै दुःख झेले । ज्यानलाई हत्केलामा राखेर धेरैपटक दौडिए । प्रहरीसँग झेल गरेर भागे । झेल गर्दागर्दै जेल परेपछि जेल तोडेर पनि भागे । खाली खुट्टै हिँडे । ठेस लागेर लडे ।  धेरैपटक मर्नै आँटेर पनि बल्लतल्ल बाँचे । आफ्नो विगत सम्झँदा उनी आफैंलाई पनि अहिले अचम्म लाग्छ ।

हेर्दाहेर्दै समय फेरियो । समयसँगै उनको जिन्दगीले पनि कोल्टो फेर्यो । सजिलै के पुग्न र पाउन सकिएला र भनेर पहिले नपत्याएको ठाउँमा अहिले पुगेर र पाएरै छाडे । जहाँ पुग्छु भन्ने लक्ष्य थियो, त्यहीँ पुगे । ठाउँमा पुगेपछि पुराना दुःखपीर बिर्सने रैछ । त्यसमाथि सबै पुराना कुरा सम्झेर पनि साध्ये लाग्दैन । समयअनुसार चल्न जान्नुपर्छ । समयअनुसार फेरिन सक्नुपर्छ । नत्र पछि परिन्छ । यो ध्रुवसत्य कुरा उनको जीवनमा पनि लागू नहुने कुरै भएन ।

उनी समाज बदल्न भनेरै राजनीतिमा लागेका हुन् । तर आफू नबदलिंदासम्म समाज बदल्न नसकिने रैछ । माक्र्स, लेनिन, माओसँगै अरु धुरन्धर दार्शनिक र विद्वानहरु पनि यो कुरामा सहमत छन् कि समाजलाई परिवर्तन गर्नुअघि पहिले आफू परिवर्तन हुनुपर्छ । सबैभन्दा पहिले आफू बदलिनुपर्छ ।

समाजमा उन्नति गर्नुअघि आफ्नो प्रगति हुनुपर्छ । समाजका मान्छे सुखी हुनुअघि पहिले आफू सुखी हुनुपर्छ । समाजलाई समृद्ध गर्नुअघि आफू र आफ्नो परिवार, आफन्तलाई समृद्ध बनाउनुपर्छ । परिवर्तन आफूबाट गर्नुपर्छ । यही मान्यतालाई आत्मसात गर्दै उनी अघि बढे ।

परिवर्तन आफूबाटै गर्नुपर्छ भन्ने संकल्प बोकेर हिँड्दा सफल पनि होइने रैछ । पहिले तिउनमा नुन पुर्याउन धौधौ थियो, अहिले घरमा सुन थन्क्याउन धौधौ हुन थाल्यो । पहिले गाउँमा समेत घर नभएर चिन्ता थियो, अहिले शहरमै घर थपिएर चिन्ता छ । पहिले पैसा नहुँदा दुःख थियो, अहिले पैसा धेरै हुँदा दुःख छ । पहिले जंगलमा खाली खुट्टा हिँड्दा गाह्रो हुन्थ्यो, अहिले चिल्लो कारमा झण्डा हल्लाउँदै हिँड्दा पो गाह्रो छ । पहिले डन्डावालासँग लुकामारी खेल्दै भाग्दा झण्झट हुन्थ्यो, अहिले डन्डावालालाई सुटकेश बोकाएर हिँड्दा झण्झट हुन्छ ।

नहुँदा त छैन भनेर छाती फुलाएर हिँड्दा शीर ठाडो हुन्थ्यो नि । अहिले मसँग यति छ भनेर फूर्ति गरेर धनसम्पत्ति देखाउँदा शीर गिर्ने रहेछ । पहिले उनको शीर ठाडो थियो । अहिले गिर्न थालेको छ । तर निहुरिएको शीर अझै ठाडै छ भन्ने उनलाई लागेको छ । किनकी उनको भित्री मनले नमानेपनि देखाउने बाहिरी मुखले भन्छ–उनीसँग भएका कुनैपनि धनसम्पत्ति उनका होइनन् । श्रीमती वा श्रीमान्का हुन् । ठेट शब्दमा दम्पतीका सम्पत्ति !

हेर्दाहैर्दै आफ्नो हुन आइपुगेका उनका यी सबै धनसम्पत्ति अर्कैका हुन् । टाउकोमा लगाएको टोपी अर्कैको । कालो कोट, दौरा सुरुवाल, जुत्तामोजा सबै अर्कैको । ज्यान नै अर्कैको ।

राजनीति गरेको आफ्नो लागि होइन नि ! देश र नागरिकको लागि हो । देश र नागरिकको लागि काम गरेपछि ज्यान आफ्नो मात्र भन्न कहाँ पाइयो र ! विवाह अघिसम्म ज्यान सबैको साझा थियो । तर बिहेपछिज्यान थोरै निजी पनि हुन थाल्यो ।

पहिले देश र नागरिकको लागि मात्र भएको ज्यान अब श्रीमती, छोराछोरी र आफन्तका पनि भयो । ज्यानसँगै जोडिएका धनसम्पत्ति उनीहरुकै हुन् । त्यसमा पनि पहिलो हक श्रीमतीको लाग्छ । त्यसैले उनको आफ्नो भनिएका सबै धनसम्पत्ति श्रीमतीका हुन् । श्रीमतीलाई पुगेपछि छोराछोरी, परिवार, आफन्त, नातेदार अनि देश र नागरिकको लागि पालो आउँछ । देश र नागरिकका लागि त मरिमेटेर काम गर्दैछन् नि उनले !

हुन त उनी दाइजोका कट्टर विरोधी हुन् । बिहे पनि जनवादी ढंगले भएको हो । प्रगतिशील मान्छेको जनवादी बिहेमा दाइजो आउने कुरा भएन । तर बिहेको दिन नआएर के भयो ! श्रीमतीकै बाआमाले दाइजो दिनुपर्छ भन्ने के छ ? यो त परम्परावादी सोच भयो ।

कम्युनिष्ट पार्टीको नीतिमा सबै बराबर । धनसम्पत्ति र सुन दिने अरुका बाआमा पनि आफ्नो र श्रीमतीका बाआमा जस्तै हुन् । त्यसैले उनको नाममा भैपरी थुप्रिएका सुनचाँदी, हिरामोती श्रीमतीका दाइजो र पेवा हुन् ।

त्यसमाथि कम्युनिष्ट नीतिमा श्रीमतीलाई आफ्नो हैसियतभन्दा माथि राख्नु त झन् बढी प्रगतिशील कदम । आफूभन्दा श्रीमती धनी हुनु गर्वको कुरा । श्रीमती धनी भएपछि छोराछोरी, परिवारका अरु सदस्य, आफन्त धनी हुन्छन् । त्यसपछि अरुको पालो आउँछ । यति जाबो कुरा बुझ्न नसक्नेहरुले मात्र उनको आलोचना गरेका हुन् ।

अर्को कुरा कम्युनिष्ट भनेर कन्नुभन्दा कमाउनिष्ट, कमनिष्ट या कमनिष्ठा भन्नु कता कता सजिलो हुन्छ । कमाउनिष्टमा कमाउ जोडिएको छ । कमनिष्टमा मनि या पैसा झुण्डिएको छ । कमनिष्ठाले निष्ठा कम भएको अर्थ बोकेको छ । तर मनि कहि छुट्दैन । त्यसैले पैसाले पनि साथ छाड्ने कुरा भएन ।

त्यसैले महान तथा गौरवशाली पार्टीका उनी कार्यकर्ता आफूलाई शुद्ध कम्युनिष्ट भन्दा कमाउनिष्ट, कमनिष्ट र कमनिष्ठाकै सजिलो व्यवहार देखाउन मन पराउँछन् । दुनियाँले नपत्याएपनि नाम कम्युनिष्ट ! काम कमाउनिष्ट !

त्यसमाथि कम्युनिष्टका पछिल्तिर झुण्डिएको पुच्छर फ्याँकेर भर्खरभर्खर विकसित हुन लागेको स्वरुप । देशभर कम्युनिष्ट लहर ल्याएर देशलाई कायापलट पार्छौं भन्दै चुनाव जितेर सरकार चलाएको बेला छ । देश र समाज बदल्ने अठोट छ । पहिले आफू र आफ्ना परिवार बदलिए पो देश र समाज बदलिन्छ ! उनी यही बाटोमा हिँड्दैछन् ।

जुन बाटोमा आफू हिँडेको हो, त्यही भन्दैछन् । धनसम्पत्ति जसको हो, त्यही सुनाउँदैछन् । सबैलाई सुखी बनाउने लक्ष्यमा अघि बढेको उनको पाइला सही छ ।
धनसम्पत्तिको विवरण सुनेर मान्छेले जिब्रो त टोके । सुनचाँदीका खजना, बंगाला, मोटरगाडीको कुरा सुन्दा कोही कोही त झण्डै बेहोस भएर पनि ढले होलान् !

तर यी सबै त उनका हैन पो रैछन् ! श्रीमान मन्त्रीका धनसम्पत्ति श्रीमतीका, श्रीमती मन्त्रीका धनसम्पत्ति श्रीमानका । सम्पत्तिको सट्टा दम्पती विवरण पो रैछ । कुरो बुझेपछि बल्ल कुरा काट्नेले चित्त बुझाउँदै होलान् ।

आइत, जेष्ठ १३, २०७५ मा प्रकाशित

यसमा तपाइको मत

Loading...
Loading...

बाट अन्य

बाबालाई क्यान्सरले सताइरहयो , म एकान्तमा रोइरहे !

बाबा भन्ने शब्द सुन्नेबित्तिकै आँसु झर्छ , आजभोली । खै किन यो मनले खोजिरहन्छ अझै पनि उहाँलाई । हुन त मलाई मात्रै होइन सबैलाई यस्तै हुँदो हो ,ज-जसको घरमा बाबा हुनुहुन्न । भर्ना भएर क,ख,ग,घ १,२,३ , ४ पढ्नका लागी स्कुल जान थालेको थिए । त्यतिबेलादेखि...

खुवाप्रसादले बुझेको नेपाली समाजको बाटो : अध्यारोबाट उज्यालोतिर

रसुवा जिल्लाको उत्तरगया गाउँपालिका ५ बनुवा निवासी खुवा प्रसाद आचार्यको पहिचान दुइ कुरामा स्थापित छ । लामो अबधिदेखि बामराजनीतिमा सक्रिय खुवा एक प्रगतिशील व्यबसायी हुन । वर्गीय रुपान्तरणसहितको समाज स्थापना गर्नका निम्ति विद्यार्थी जीवनबाट नै राजनीति थालेका खुवाले काठमाडौंमा आएर इन्जिनियरिङ्ग शिक्षा हासिल गरे इन्जिनियरिङ्गकै...

नुवाकोट पर्यटन प्रबर्द्धनमा राज्य लगानीको खाँचो

नुवाकोट जिल्लाको बिकासमा सबै भन्दा बढी प्रभावित बनाउने क्षेत्रको रुपमा पर्यटन क्षेत्रलाई लिन सकिन्छ । नेपालको राजधानी काठमाडौबाट सबैभन्दा नजिकको दुरीमा रहेको जिल्ला जहाँ राष्ट्रिय र अन्तर्राष्ट्रिय पर्यटकीय हिसाबले अति नै उपर्युक्त रहेको देखिन्छ । नुवाकोट जिल्लाको १२ वटा स्थानीय निकाय सबैमा पर्यटकीय हिसाबले सम्भावना...

एनआरएनए एसिया प्यासिफिक क्षेत्रीय उपसंयोजकमा जापानबाट दिपक कंडेलको उम्मेद्बारी , यस्ता छ्न प्रतिबद्धता

गैरआवासीय नेपाली संघ (एनआरएनए) को एसिया प्यासिफिक क्षेत्रीय उपसंयोजकमा जापानबाट दिपक कंडेलले उम्मेद्वारी दिने घोषणा लगत्तै उनको एसियाभरिका गैर आवसिय नेपालीहरू माझ चर्चा – परिचर्चा सुरु भएको छ । कंडेल गैरआवासीय नेपाली संघ राष्ट्रिय समन्वय परिषद् जापानमा सन् २०१५ मा सदस्यका रूपमा आएर दुई कार्यकाल सदस्य...

सकारात्मक सोचको शक्ति

सकारात्मक सोच समाजको उर्जा हो । मानिसको जीवनमा पनि सकारात्मक सोचले महत्त्वपूर्ण भुमिका खेलेको हुन्छ । सकारात्मक सोचले मानव समाजले अनिवार्य प्रगतिशील गर्छ । नकारात्मक मानिसहरूको तुलनामा सकारात्मक सोच भएका मानिसहरूले समाजमा बेहद प्रगति गरेको उदाहरण छन । हरेक कुरा असहमत हुन सकिन्छ , विकल्पको खोजी...

कविला जाती र अछुत सम्प्रदाय प्रतिको नीति

आज हाम्रो देशका कविला जाती र अछुत संप्रफायपनी उत्तरोत्तर जनवादी आन्दोलनमा सरिक हुँदै छन।पार्टीको तेश्रो ऐतिहासिक सम्मेलन पछि हामी किसानको विचमा जानू पर्दछ र स्थानीया पार्टी नेतृत्वको विकास गराउनु पर्दछ भन्ने सोचाई हाम्रो पार्टीमा आउन थालेको छ ।आमजनता र सामन्ती शासक वर्गको बीचको अन्तर विरोध...